Bir bahçe kurayým ki, görsünler cennetimi… Ýnsanlar unutmasýn, Þeddad’ýn kudretini. Türlü renk türlü çiçek, hayal gücü ötesi! Çeþit,çeþit kuþlarýn, bülbülün yanýk sesi… Dillere destan oldu, yankýlandý kavminde! Baþý göklerde idi, diz çökül dü önünde. Benzetirdi þaþkýnca, Cennete Bað’ý Ýremi. Faniyi bekâ sanar, aldatýrdý kendini… Ne kadar güzel olsa da, bu dünyanýn bahçesi, Esti haþin bir rüzgar, soldurdu hepisini. Piþmanlýkla yöneldi,huþû içinde gümrah, Yöneldi nazargaha, ben aldanmýþým eyvah!