Ben küçükken at arabalarý vardý Dar sokaklarda odun ve fýndýk kabuðu taþýyan Atlarýn hepsi Yýlký atý , hepsi periþan Çok sevinirdim onlarý görünce peþlerine koþardým Eðer sahipleri izin verirse bazen üzerine de çýkardým arabanýn Ama kýrbaçlanmalarýna, taþ yollarda koþmalarýna Dayanamazdým Bazen devrilenler olurdu koþarken Korkardým Daha o yaþta öðrenmiþtik ayaðý kýrýlan atlarýn vurulduðunu
Yerdeki atýn yüzüne bakamazdým insanlýk utancýmdan O da baþýný kaldýrýp yüzüme bakmazdý hayvanlýk gururundan
BÜTÜN HAYVANLARIN ADINA...
Sosyal Medyada Paylaşın:
fosil61 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.