MUHANNET YÜKÜ
Öyle bir belâ ki, muhannet yükü,
Býraksam olmuyor, tutsam olmuyor.
Her lokma ekmeði, zýkkýmýn kökü,
Tükürsem olmuyor, yutsam olmuyor.
Muhannet kendini, satar aðýra,
Düz yollar dururken, sürer bayýra,
Halden anlamayan köre, saðýra,
Konuþsam olmuyor, sussam olmuyor.
Muhannet bezinden, zillet biçene,
Mihenge vurmadan, adam seçene,
Hâlime bakýp ta, gülüp geçene,
Çatmasam olmuyor, çatsam olmuyor.
Ne yüküm azaldý, ne aðrým dindi,
Belalar üst üste, bindikçe bindi,
Dertlerim dað gibi, önümde þimdi,
Beklesem olmuyor, kaçsam olmuyor.
Kýþa çevirdiler, ömür yazýmý,
Sormadýlar bile, gönlüm razýmý?
Bu yüzden mihnetle, yanan aðzýmý,
Kapatsam olmuyor, açsam olmuyor.
Ýmanýmýz saðlam, sabýrdan yana,
Þükür ki alýþtýk kedere, gama,
Gönül hazinemiz zengindir, amma,
Saklasam olmuyor, saçsam olmuyor.
10.05.1994……………..Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.