ZİR-U ZAMANDA YOLUN SONUNDA

bir yýðýn misali zikrimin edasý
þed eder namý dilinde hüdasý
makberin sözlü o tek manasý
akar damarlarýmdan yürür kalbime

tül-i-nin sefasý hoþtur cefasý
yol alýr menzilim bozuktur safhasý
içimde titreyen hakkýn nidasý
vurur þu kalbime dolanýr tenimde

ec-me düþme haþrolur icalin gözüme
sultan olsak bilki gelmez indime
semerkanttan naðmeler diziliþine
vurur þu beynime yanar hücrelerimde

tutsaktýr dünyaya nefs-i güfur
acun bilir yapar vazifesini hücur
ben ise yolcuyum hancýsýna hüzul
deðme ushanýma yansýn ateþinde

þaþkýnken yola çýkýlmaz amma
her geleni gidenle sakýn bir sayma
gönümden sillüyete bakýpta aldanma
aldanan gözlerim görürmü saadet

yol alýr devir alemsizde elbet
yalnýz manasýz kalýr zamansýz suret
fevk-i alada endamsýz salvet
cihadýnla göçeceðin gün için sabret

þer-i nizamda bir düzen var elbet
sonu hak yoludur göreceðiz muhabbet
tin lerde olacak sevi ile hicap elbet
dillenir leblerim tutulmaz nihayet
mevlam bizlerede hidayet nasip et

Sosyal Medyada Paylaşın: