Üzülme yüreðim Özlemle beklediðine. Yýkýlma! sevmeyi bilmeyen o yürek duymazken seni. Sen hýrçýn dalgalarla boðuþurken o duymuyor bile seni. Ýsyan etme boþuna, iþlemeyen o ruha. Sevginden habersiz baþka denizlere yelken açmýþken gemisi. Sen ayný rotada sürüklenme ne olursun. Bak hayat yaþanýlasý, hayat güzel. Gerçekler acý deðil, gerçeksizlik sarmýþsa seni yýk bir kalemde Sil hedefindeki serseriyi.
Üzülme yüreðim Özlemle beklediðine Sevgiler, seviler böyle acýtýr sevenleri Böylesine yýkar umut bentlerini. Bir kara çizer gökyüzündeki mavi hülyalarýna Bin kesik darbesi almýþsa ümitli beklentilerin... Sen kanayan yüreðindeki yaralarýný kendi kendine sarmasýný bil. Akan gözyaþlarýný sil. Sen geri dönüp bakma geçmiþe Dal önündeki ufkun denizin maviliklerine.
Üzülme yüreðim Özlemle beklediðine Duymadýysa yürek sesini O’ üzülsün senin yerine ___Kaybettiklerine...
BAHAR Sosyal Medyada Paylaşın:
bahar_markoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.