ECEL BENİ SEN İSTANBULDA BUL

Taþýn topraðýn altýnmýþ meðer,
Hasretin ölümle inan eþdeðer,
Kýsmet olur da geri dönersem eðer
Ecel beni sende bulsun Ýstanbul.

Yaban elin güzelliði olsa da cennet,
Senden baþkasýna gönül vermiyor kýymet,
Þu gurbeti aþýp sana erersem þayet,
Ecel beni sende bulsun Ýstanbul.

Geceleri rüyamda, gündüz düþümde,
Hasretin yakýyor kor ateþinde,
Üsküdar, Salacak Baðlarbaþý’nda
Ecel beni sende bulsun Ýstanbul.

Sýra daðlar önümüze çekse de perde,
Bu hasret bitecek mutlak bir yerde,
Ýster sokaklarýnda ister evimde,
Ecel beni sende bulsun Ýstanbul.

Baharý kýþý yazý güzüyle,
Son bir defa görsem dünya gözüyle,
Hasretimi anlattým ben bu yazýyla,
Ecel beni sende bulsun Ýstanbul.

Savaþ der; Kader bizi ayrý kýlsa da,
Kavuþmadan sana miad dolsa da,
Ecel beni gurbet elde bulsa da,
Toprak beni sende sarsýn Ýstanbul.

Sosyal Medyada Paylaşın: