bir sesi yok yazdýklarýmýn bir nefesi, bir gölgesi, bir çaðrýsý yok boþlukta yankýlanan bir anafikri yada düþüncesi yarýný yok bunlarýn dünden beri ne söylesem dilimin ucunda neyi sussam aðýr geliyor yüreðime yazdýklarýmdan çok kurguladýklarým kendi hayatýna yukarýlardan bakan bir faniyim çok zamandýr yaþadýklarýma þaþýran sanki bilmiyormuþ gibi sevdikçe mutlu olan üzüntüler kafiyesine saklý yazmak hala siyah beyaz eski bir filme daha önce hiç izlememiþ gibi hayretle bakakalmak... silmeye çalýþmak olmayanlarý olmayan ne çok yorulmak sonra olduðu gibi býrakmak geride kalanlar yakýþmýyor belkide anneler gününe annem ne kadar uzak... yaþamak diyorum ya hep yaþamak belkide yarýn olmayacak hayal kurmak kime ne zarar hayal hala bu dünyada en çok can yakacak... sabrýmý sýnýyor diye tanrým bunada þükür deyip takva sahibi olmak sevilesi bir kulu olamadým diyemi þimdi tanrýmýn hoþnutsuzluðu bu beden toprak olunca kaç kiþi mutlu olacak?
Sosyal Medyada Paylaşın:
LostsouL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.