Sevenin gönlüne hüzün düþürme,
Sinesi yanarken sende yanarsýn.
Gül-istâný öksüz koyup devþirme,
Ne kadar kaçsan da bir gün yanarsýn.
Yakýþýný ateþ senden alýyor,
Mecnun edip yine çöle salýyor.
Aþk od’unda yandýðýyla kalýyor,
Bir elâ gözlüye sen de kanarsýn.
Eden bulur, dünya fani bilirsin.
Sevdâlanýr sen sözüme gelirsin.
Ateþleri kucaðýnda bulursun.
Maziyi hüzünle hergün anarsýn.
Güle gülsen hicâb duyar al’ýndan,
Mahrum etme çiçeðimi dalýndan.
Hasret yüklü kervân gider yolundan,
Hayâlleri hakikâtte sanarsýn.
Ýrembaðý hasbahçenin þâhýdýr,
Alma intizârý, mazlûm ah’ýdýr.
Sitem-kârýn sunduðu hep kahrýdýr,
Güllerin içinde bülbüle zârsýn.
Sevmesen de sevilirsin her zaman,
Düðümlenmiþ çözülmesi pek yaman.
Dar aðacým, son dileðim el-aman,
Aþýðým maþûðu bir gül-i zârsýn.
Ýrembaðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.