Gel, gir koynuma haydi sarmadan gölgeler penceremi
Doðdu yalancý yýldýzlar cana, Ýblis’in gölgesinde Birdirbir oynayan çocuklarýn tozlanmýþ soluðunda Köþelerde ufak bir yel ýslýðýnda sevda nefesi, Manga önü, aslýna hu dedirten, gözü yaþlý vur emri
Gel, gir koynuma haydi sarmadan gölgeler penceremi
Ýçi boþ ayinlerin göðsünde sallanan imansýn sen Ruhlar kaybolur fanusunda, bacaksýz korkular büyür Hýçkýrýðýmdan süzülen ahlý küfürlerimin sesi Yankýlanýr fezada ve Ýsa dillenir nefesi gür
Gel, gir koynuma haydi sarmadan gölgeler penceremi
Haydi, akýt doksan bin âlemden her canlýnýn kanýný Üfle soyunun lanetini gecede biten gözlere Hürriyetin mermisi asýlýrken ruhun kandiline Vur öksüz gökyüzünü sýrtýma, sar da zincirlerinle
Ama gel, gir koynuma sarmamýþken gölgeler penceremi
"Ölmeden köle olmuþ bedende, hürriyetin bebeði" Sosyal Medyada Paylaşın:
hüseyin aktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.