Kaldýrýmlarda izleri olmayan sevdamýn Varlýðýný Rüzgar mý silmiþti? Yoksa sevdiðim güz bahar mý? Yok yok uzaklýk dediðimiz; Gözden uzak olan gönülden de uzaklaþmalar... Düþündüm Yakýnsamalarý düþmeyen gölgelerini Ah vurulmuþum; Kor ateþlerden zincirlerine aþkýn
Bir buluda yüklemiþim Gözyaþlarýmý yaðmur misali ýssýz tenine Ve yaðarken kuytu köþelerine yüreðin Ve dalmýþken hülyalý sesin ahengine Bir kabusla uyanmýþým yokluðuna Ve aþkýn kaçýncý boyutuydu Severken ayrýlmak? Ardýnda yorgun düþmenin, Acý sýzýlarýndan duyumsamak AÞKIN.
Göz erimin izdüþümlerinde kocaman bir vaha Andýkça bir bir çýkar yalanlarý, engrek yollarý Çýkýlmaz olur... Basamaklarý kýrýlgan, umutsuzluktur yani Þimdi kaldýrýmlarý yok saydým Hayallerimi toz duman uçurumlara Kýrýlarak ayrýlmak Ölümün öbür adý Adsýzlýðýnla yok olmak Ah... Vurgun yemiþ gibiyim
Kor ateþlerden zincirlerine aþkýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.