Yine havalardasýn, senin olsun çalýmýn,
Belirecek çizgiler, senin de yüzlerinde,
Beni bende tükettin, üstündesin yolumun,
Tek tek sönecek bir gün, ýþýklar gözlerinde.
Ne olur kendine gel, kapýlma rüzgarlara,
Sana gülen gözleri, sokma artýk zorlara,
Kimse yüzüne bakmaz, düþtüðünde darlara,
Dost sandýðýn dostlarýn, kaybolur izlerinde.
Ben seni nefsimden çok sevmiyorsam, namerdim!
Kurda kuþa yem olup, heder olman tek derdim,
Kuzu postunda kurdu, kuzu avýnda gördüm,
Ne kadar hile varsa, saklamýþ sözlerinde.
Sevgi daðýt her yana, doyulmaz güler yüze,
Sen yinede aldanma, hoþa giden her söze,
Gurur çürütür kalbi, zararý sevgimize,
Sevgiyi barýndýrmaz, namertler özlerinde.
Kimleri mahkûm ettin, kahverengi gözlere,
Bilemem niyetini, raðbet etmem gizlere,
Dertlerimi yýkasam, serpsemde denizlere,
Gönlümü sen temizle, gönlünün közlerinde!
Ümit’in dünyasýný, hep tersine döndürdün,
Gönlümde yanan aþkýn, çeraðýný söndürdün,
Mademki gönlün yoktu, ne demeye kandýrdýn?
Seni de aldatýrlar, hal kalmaz dizlerinde.
Ankara – 06.06.2009
Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.