Geç Kalma Anne
Bir bahar sabahý beni de al yanýna anne.
Yalnýzlýðýmý içimde býçaklamaktan,
Karanlýðý gözyaþlarýmla yýkamaktan yoruldum anne...
Ne zaman aþka dayasam sýrtýmý,
Zamana yenilerek doðruluyorum düþtüðüm yerden.
Ne zaman mutluluða uzatsam avuçlarýmý,
Yalnýzlýða kalansýz bölünüyorum yüreðimin en derinden...
Bir ikindi vakti beni de götür uzaklara..
Islak kirpiklerimi güneþte kurutmaktan,
Ellerimle öldürdüðüm yüreðimi unutmaktan sýkýldým anne.
Gidenlerin ardýndan hatýralarda tozlanmak,
Tam sevdim derken bir veda cümlesiyle býçaklanmak,
Çok zor be anne..
Oysa hayattan çok þey istemedim ben...
Sadece bir avuç sevgi dilemiþtim..
Sadece bir avuç...
Artýk yalnýzlýða direnecek gücüm yok bu bedende.
Sadece son nefeste söylenecek öznesiz birkaç cümle duruyor
Boðazýmýn en yangýn yerinde..
Artýk acýlarý tek baþýma omuzlamaktan,
Her nefes sonrasý yalnýzlýða kafa tutmaktan yoruldum...
“ Yarým cümlelik “ mutluluklarda yer almaktan,
“ En iyisine sen layýksýn “ cümleleriyle avutulmaktan býktým anne...
Ne olur gel anne....
Aþktan sýnýr dýþý edilmiþken,
Her yürekten bin sürgün yemiþken
Bari sen al yanýna anne bwni...
Çýnar aðacýnýn gölgesinde
Babamla uzandýðýnýz yere beni de al anne..
Ve anne elini çabuk tut...
Ýntiharý þakaðýma dayamadan
Birkaç kelimelik vedayý sevgilinin ayak uçlarýna fýrlatmadan
Bu gece gel anne...
Sabaha kalma sakýn...
15 Nisan 2007 17.55
Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.