Yakamozlar unuttu denizi
Yorgunluðum üstümden hiç gitmedi
Her gün acý kekremsi bir haber duyarým
Siyah mor gölgeler hiç bitmedi
Bir karanfil koyuyorum þu mezarýn üstüne.
Ayrým gayrým þerbeti içirdiler
Kan akan köprülerden geçirdiler
Asiliðe, özgürlük urbasý giydirdiler
Dizlerimi dövüp, kahkahalar salýyorum gökyüzüne.
Yakamozlar unuttu mu denizi
Çocuklar kimlik sevdasýnda, hangi kimlik bilinmez
Eskiden orak vardý, þimdi yok
Bu ekin çýplak elle derilmez.
Baþaklar dökülürken topraða
Anamýn aðýt’ýný dinliyorum.
Bak þu aya güneþe, sararan yapraða
Bak þu topraðýn baðrýnda yatan gencecik fidana
Eþine rastlanmadý böylesi ihanetin
Gül bahçesinde geyik avlayan it’in,
Özgürlüðünü çarmýha gerip ölüyorum.
En ücradaki kardeþimle bir ekmeði pay edip.
Þeytaný, ihaneti, gafleti silip
Cennet ülkeme gögsümü imanýmý siper edip
Haykýrmak istiyorum barýþa. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.