Gün aydýn olsun,
Sen sabaha gülerek merhaba de diye,
Gözlerinde ýþýklar olsun diye,
Yataktan mutlu kalk
Bugün ne güzel olacak diyesin diye...
Ben acýyý bal eyledim...
Görmedim karanlýðý,
Bakmadým giden aya,
Açmadým yüreðimi,
Hiçbir sevdaya.
Sevgisizliði gül diye sardým,
Umutsuzluðumu þarký yaptým,
Karanlýðý tablo diye seyrettim...
Tek… tek sen görme diye mutsuzluðumu.
Çünkü...bilirim ben olmuþsun sen,
Bilirim tüketirsin ömrünü benimle,
Soluðum, soluðun olmuþ sanki...
Halkalardaki hüznü görmezden gelerek
Mutluluk sunarsýn altýn tasta bana.
Bilmelisin oysa bilmelisin ki
Bir uzak limandýr mutluluk
Ve bu geminin gidecek mecali yok...
Bencileyin bir garip yolcuyla gidemeyen,
En ufak dalgada yalpalayan,
Pusulasýnýn ibresi bozuk bu geminin
Kýrýk dökük tahtalarýna tutunup da kalma...
Haydi sen bari in, kýyamam sana.
Giderken sen, sakýn bakma ardýna,
Gözlerimdeki kara, yolundan almasýn seni...
Ama ben... O uzak limandaki mutluluðu deðil,
Belkileri, ihtimalleri deðil,
Kýrýk kanadýmla senle olmayý istiyorum...
Ama sana hüzünden baþka
Hiçbir þey veremiyorum...
Tüm sevdalarý kilitlemiþim de
Sýðýnmýþým senin limanýna
Bilmiyorsun...ah yavrum, bilmiyorsun! ..
Bir anne
Serap Hoca