anestezi 1

kaldýrýmlarda sabahlayan geveze susukunluklarý
çarmýða gerilmiþ eli kolu baðlý yoksunluklarý
görmeden yaþlanayým, kollarýnýn arasýnda
daðýt acý çeken umutsuzluðu gözlerimin önünden
uyut beni.......

çýnlayan kurþunlarý etin içine giren
küfürbaz solistlerin baðýrtýlarýný
duymayayým, çorak kentlere uðurla beni
daðýt uzaklara, kulaðýmý týrmalayan sýð yaþamlarý
uyut beni......

yaþlý, eðik, bastonlarý tutan elleri
kýrýþýp ruhunu yitirmiþ tok yüzlüleri
anlamayayým, kendi çýðlýklarýma doðru savur beni
daðýt sözlerini kanun sanan ahlak teoremcilerini
uyut beni.........

öykündüðü merette boðulup da
bitkiselliðe doðru akýþkan beyin hücrelerini
hissetmeyeyim titreyen parmaklarýný, kaybedenlerin
daðýt hiçliðin enjekte edildiði çýdýrmýþ gözleri
uyut beni.......

duygusuz tepkimelerini öfkenin
kan basýncýnýn yükseldiði daðýnýk suratlarý
bilmeyeyim cahilliðin gölgesinde büyüt beni
daðýt savaþlarýn ardýndaki kanlý cesetleri önümden
uyut beni.......

ciðerleri çürüten kanserin katranýndan
kapitalleriyle cellat olan cüce penisli iktidarsýzlarý
tanýmayayým, doðurmasýn hiç bir anne böyle çocuklarý
daðýt yokedici emperyalistleri gözümün önünden
uyut beni.......

ve

uyanalým uykumuzdan beraber, düþlere doðru
dar sokaklardan geçtikten sonra önümüz cennet olsun
duygu, derinliklerine katsýn bizi zývanadan çýkalým
akalým evrene her þey yolunda gitsin
uyut beni yaþama doðru sorgusuzca, birbirimize dalalým

ve tanrýyý bulalým gözlerin derinliklerinde
gökyüzünü katlayalým yuvarlandýðýmýz bedenlerimizle
gözyaþý olalým aþkýn büyüklüðünde
yalayalým yanaklarýmýzdaki ýslak tuz birikintisini
uyut beni.

ilker demir
2005
zmir

Sosyal Medyada Paylaşın: