A N A

Ne zaman tebessümle,yüzüne baksam,
Tatlý gülüþümde sen varsýn ANA..
Haykýrsam sesimi belki,duyarsýn,
Her gece düþümde sen varsýn ANA.

Nasýl oldu da kýymetini bilmedim,
Dünyaya geleli bir gün,gülmedim,
Çaðýrdýn da,ben yanýna gelmedim,
Þimdi þu kara döþümde sen varsýn ANA.

Besleyip büyütüp,asker eyledin,
Hep iyiyi gösterdin,hayrý diledin,
Aklým þimdi erdi,nasýl bilmedim,
Her adým atýþýmda sen varsýn ANA.

Affet beni sana olan,eziyetimden,
Ýstersen evlat deme,kov þefaatinden,
Farksýzým þu an öksüzden,gayrý yetimden,
Duy! Her sesleniþimde, sen varsýn ANA.

Hep boþuna okumuþum,tahsil yapmýþým,
Ana,Baba kýymetini yazýk geç anlamýþým,
Yaptýklarýmý anlayýp zerre zerre yanmýþým,
Gör ak dolu baþýmda, sen varsýn ANA.

Adil’im bir gün ölürsem þayet,
Baþ ucuma yazsýnlar;bilmezdi kýymet,
Bir þeyim yok,bu þiirim sana vasiyet,
Topraðýmda taþýmda sen varsýn ANA...

Adil YÜKSEL
26.08.1983


Sosyal Medyada Paylaşın: