Düzeyli bir dostluðun peþindeymiþ fýrtýna
Neden oldu bilemem belki kýskançtýn yaren.
Çok mu fazla yükledim aðýr geldi sýrtýna
Son mektupla öfkeyle yaramý açtýn yaren.
Ne kadar güvenmiþtim sözlerine yalancý
Beni yedi bitirdi içimdeki bu sancý
Bir de haber yollarsýn düþünmeden utancý
Dünden evvel bilesin baþýma taçtýn yaren.
Reva mýydý yaptýðýn bilemem merhametsiz
Ot yerim bundan böyle yemeðim kalsýn etsiz
Bu güne dek yaþadým gururumla minnetsiz
Deðilmiþsin bilmedim sandým yalvaçtýn yaren.
Ben böyle de yaþarým sanma ki bitmez derdim
Çileler bahçesinden dertleri kendim derdim
Dönersem bak namerdim her zaman bunu derdim
Tuzbuz olan kalbimi yerlere saçtýn yaren.
Toparladým hepsini sildim bir bir resmini
Dinlemedim sesini unuttum bak ismini
Sonra sýra gelmiþti hayalimden cismini
Silmek istedim birden silgiden kaçtýn yaren
AFET KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM