Hava ayazmý ayaz, batýyor güneþ fýrtýna var, Açtý bir sis perdesi akþam, doluþtu karalar, Sen gibi kaybolur sesler, bir anda mahalleden Bir tek bakýþýn kaldý kadýn,yýllarýn ötesinden, Cevapsýz sorularým yine benle yük Girer odama hayalin resminden büyük, Kapýsý açýlýr mahfuzun arkasý dönük, Sen gizemlerin kadýný Çilem Göçük
Hatýrlarým...sormuþtum ev sahibine, Tanýr diye utangaç, korkarak öylesine, O kadýnmý demiþti, Melahat bu ilgisiz, Bakkal bu ya anlatmýþ, borcun varmýþ girdisiz, Akþamlarý gelirmiþ bir araba dokuzda, Kaybolurmuþ gecede bir solukta son hýzda, Ýþte böyle anlattý Melahat’da ne nazla, Karþýlaþtýk bir akþam tesadüftü mevsim kýþ Isýtmýþtý merhaban içimde yüzlerce alkýþ Ben o aný unutmam ismini söylemeni Soyadýnda irkilip üþüyen ellerini Limansýz bir bekarýn bedeni kaldý kütük, Körüklesen yanardým karþýnda Çilem Göçük
Bir sabah uyandým, farksýz ben, ayný Istanbul gibi Sen gibi birgün,her þey belirsiz ve ayný dün gibi Günlük gazeteye yol tutmak, parke taþlý caddelerde Selamsýzlarýn öksürükleri ile vardým, bakkal Muhittine Bir üzüntü,bir keder vardý kapýda bakkala döndüm Uzattýðý gazetetede “genelevde cinayeti” gördüm , Kanlar içinde idi Çilem bense Göçüklerinde öldüm.
Serdar TUNÇLUER Kaynak Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunçluer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.