Seni bir anneler günü arifesinde kaybettim Bugün gidiþinin yýldönümü
Sen gittiðin gün Yüreðimide götürmüþ Beni bitirmiþtin. Ben sensizlikte Yalancý aydýnlýða düþtüm Çölde kalmýþ insanýn susamýþlýðýnda Hasret kuyusundan hasret içtim
Düþlerimde beni seyrettiðini biliyorum Gökteki meleklerle birlikte Bende seni seyrediyorum Saçlarýn yine simsiyah ince burgu örgüler Dudaðýnda gülüþler Tertemiz aydýnlýk yüzün Ama gözlerini göremiyorum, Kýsmýþsýn niye? Uyanmak istemiyorum Kalktýðmda yalnýzlýðýn çýðlýk olur Fýrtýnalar koparýr içimde Çoðu kez sorarým kendime Ölümün kaçý haklý Kaçý yerli yerinde Maddi yokluðun yok ama Manevi çokluðun hep gönlümde.
Orhan ERDOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan ERDOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.