- Ahmet Arif’e -
33.
Fýraaat!
Fýratým!
Beni duyuyor musun?
Þu köyde öðretmenim...
Dinamit atýlýr ara sýra aðzýna
Bilirsin, bura insaný balýða hasret
Canýn yanar
Canlarý yanar yüzyýllardýr
Kavgasýz, acýsýz ekmeðe hasret
Kitaba, ilaca, topraða hasret
Anadilde eðitilen çocuða
Hayatýný deðiþtirecek tohuma
Yaðmura, yola, sýlaya hasret!
Fýrat!
Fýratým!
Yokluklardan süzülen
Yüreklere saplanan acýyý
Bal eden sabýrdýr, dirençtir…
Var olma hakkýný, yaþama hakkýný
Bütün devletler tanýr, oysa...
Beþ bin yýldan beri bura insaný
Kendi vatanýna, kendi iþine
Uluslararasý adalete hasret
Herkesin bunlarý söylemeye
Dili varmaz nedense?
“Namus iþçisi… yani
Yürek iþçisi”
Þairin dediði gibi:
“Yivlerinde yeþil güller...”
Yerine, kan fýþkýrmýþ...
“Susmuþ dað,
Susmuþ deniz.
Dünya mýþýl mýþýl
Uykular derin”
Mezopotamya’dýr burasý
Sümer kitabelerinde bura insanýna:
“Guti” veya “Kuti” denir.
Burada,“Yýlan su getirir...” di
Bir zamanlar “yavru serçeye”
Bilirsin!
1977 / 2002
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.