Bir gün baktýðým pencereden,
Tesadüfen gördüm seni.
Aramýzda mesafeler vardý,yollar vardý.
Aþýlmasý zor çaresizliklerimiz vardý.
DÝRENDÝK…
Olmaz dedik…
Gönül bu ferman dinlemedi.
Uzaktan uzaða
Önce gözler, sonra gönüller,birbirini sevdi.
Yok oldu mesafeler ,bir tebessümle dertler eridi.
Bütün çaresizliklere inat yürekler birbirini sevdi.
Her sabah açýlan bu pencereden
Güneþe inat ,sen girdin odama sýmsýcak.
Geliþinle karanlýklar bitti,kýþlar bahara döndü.
Bülbüller þakýdý,dertler dindi,yüzler güldü.
Güneþle gelen, güneþin batýþý ile geriye döndü.
Akþam olup, pencereler kapanýnca,
Dönerim ben gene odamýn,o soðuk yalnýzlýðýna.
O yüzden düþmaným ben gecelere.
Günebakan,çiðdem çiçekleri gibi,
Pencereye dönerek yüzümü hep,
Sabahý beklerim…Sabah olsun isterim.
ESMÝZE 8//5/2009 ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.