Yalnızlık Hikâyesi

Açmazlarým dolaþýk balýkçý aðý gibi.
Sökülür yalnýzlýðým çile yumaðý gibi.

Bir tezatlýk içinde hýrpalar beni zýtlýk.
Bunca bolluk içinde benim ruhumda kýtlýk.

Dökülür yüreðime yalnýzlýðýn katraný.
Akrep önünde kaçar saatin yelkovaný.

Ömür kuþuna kanat fersiz takvim yapraðý.
Uðraþýr da çözemez insan örülen aðý.

Kader bilinmezlerin bilinmeyen sabahý.
Þu cýlýz bedenimle sýrtladým her günahý.

Tezat içinde tezat ancak Hak eder azat.
Bunca zýtlýk içinde son bulacak bu hayat.

Yalnýzlýk elbisesi dar geliyor bedene.
Ne kadar denesen de kol girmiyor ki yene.

Yalnýzlýðým içimde büyüyen yumak yine.
Hasretim yaðmurlara bir çöle döndü sine.

Yalnýzlýk ah yalnýzlýk senden çak çak her sine!
Henüz bulunamadý seni çözen makine.
Ankara, 08.05.2009
Sosyal Medyada Paylaşın: