KARBON KAĞIDIYLA YAZILAN -II

II

Bir tombalacýnýn torbasýndan
Çekerken mutluluðumuzu içinden
Çektiðimizi düþündükçe torbadan
Solgun mezar taþlarýnda açamayan çiçekler
Teferruatsýzca kusuyor üzerimize öfkesini
Tomurcuklanan mutluluk tebessümlerimizin
Kök damarlarýný saran yabani otlar
O vahþi yalanlar
Bir dirhem daha çürütmekte bizi.

Sevdam(ýz)!
Dinmeyen yaðmurlarýmýz
Bitmeyen yalnýzlýklar
Koynumuzdan araklanan mutluluklar
Belki de bundandýr masamýzda duran bardaðýn
Yalnýzlýðýmýza þahit olurken sessizliðimize tecavüz edip
Beklemediðimiz anda duvarda parçalanmasý
Damarlarýmýza dolmasý
Kanýmýza karýþmasý
Bundandýr belki de doyumsuzluðumuz
Durmadan damarlarýmýzdan boþalan kana
Taze kan aþýlayamayýþýmýz

Kazanmayý öðrendikçe yalnýzlýðýmýn koynunda
Anksiyete düþüncenin buðuluðunda
Terk ettim eþi de dostu da
Düþtükçe sevdanýn sarnýcýna
Anladýn deðil mi sevgili
Senden önce ki tüm geçmiþi
Bir anda hiçe saydým sevdana vardýðýmda

Çamur kokuyor þimdi her þey
Avlular camiler meydanlar sokaklar
En çok da kaldýrýmlar
Belki de müptelamýz olduðundan ucube yaþamlar
Aðulan ey! Savrul yüreðimin önünden sevgili
Yetiþilmesi gereken bir kalbin var
Siper olma önüme
Yetiþemem yoksa bahar gelmeden eþiðine.


Çamaþýrlarýmýzda ki klor kokusu
Göremediðimiz çocuklarýmýzýn kokusu
Yakalayamadýðýmýz düþlerimizin kokusu
O kadar ayný ki yaþamlarýmýzýn kokusu
O yüzdendi saçlarýmýza sinen kir pas yað kokusu
Bundandý tenimizin kokusuna yabancý olmayýþýmýz
Karbon kaðýdýyla yazýlmýþ hayatlarýmýz
Aynýyýz ikimiz ikimiz aynýyýz





Selçuk ERKÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: