KARBON KAĞIDIYLA YAZILAN

Gün aþýmý sohbetlerin arasýndan sývýþarak
Konsomatris yalnýzlýðýn koynundaydýk
Son nefeslerimizi orada alýyorduk
Karþýlarken güneþi buðulanmýþ bakýþlarýmýzla
Varamýyorduk farkýna üzerimize sinen kokunun
Kir pas kan karýþýmýndan oluþan.

Saf deðildik sevgili
Temiz deðildi avuçlarýmýz
Ucube yalnýzlýklarýn koynundan
Terli vücutlarýmýzý paklamadan kaçýþýmýz
En büyük kanýttý sefaletimize
Anladýk sevgili anladýk
Kavurucu deðil yýkýcýymýþ varlýðýmýz
Anladýk .

Iþýklý pavyonun karanlýk masalarýnda
Yudumlarken rakýmýzý birkaç ayyaþla
Düþüncesizliðimizin kadranýna düþen bir benlik
Devþiriyordu birlikte yaþanmýþlýklarla
Anýmsatýyordu hüviyetsizliðimizi
Anlatýyordu gerçeklerimizi
Anlýyorduk sevgili
Anayurdumuz yüreðimiz
Anadilimiz sevdam(ýz)
Bu yalnýzlýklarýn koynunda göçebeymiþiz.


Karbon kaðýdýyla yazýlmýþ hayatlarýmýz
Bundandýr avuçlarýmýzýn ayný anda terlemesi
Ayný anda karþýlamamýz güneþi
Ayný þiþelere doluyordu yalnýzlýklarýmýz
O yüzdendi birbirimize bu denli benzememiz
Karbon kaðýdýyla yazýldý hayatlarýmýz
Ýkimiz aynýyýz aynýyýz ikimiz.


Neden sustunuz söylesenize
Sen deðil sevgili ben deðil “O”
Mayasý yanmýþ gibi etrafýmýzda dolanan “O”
O yani “BÝZ”
Biz yani yalnýzlýðýmýz
Neden sustunuz söylesenize
Nutkunuz mu tutuldu tenimize sinen sevdayý görünce
Unutmadýk unutur muyuz sizi sizce
Özenle katlayýp koyduk þifonyerde bir göze
Yeni bir terk ediliþlerde
Gevrek gülümsemenize maruz kalmayalým diye


Gelen bahar mý yoksa sen miydin
Açan ben miydim yoksa çiçekler mi
Aylardan nisan geldi bahar
Derin kýyýlarda mürekkep balýklarý
Boðazda yakamozlar
Sofrada raký ve kalamar
Çatlak akvaryumlardan sýzýp giden düþler
Ve sen
Ve ben
Sen ben
Karbon kaðýdýyla yazýlmýþ yaþamlarýmýz
Aynýyýz ikimiz ikimiz aynýyýz.


Selçuk ERKÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: