Hüzünlü Yüzüm (nede çok gülerdim oysa)

Kötü kaderim yine duman duman baþýmda,
koskocaman dünyada yapayalnýzým...
Çaðýrýyorum kimseler gelmiyor imdada,
kürekleri kýrýlmýþ kimsesiz bir sandalým...

Günbegün akýp giderken merhametsiz zaman,
gözümün bebeðine katranlar sinmiþ,
Bu mutluluk denen yalanda kimmiþ,
sevdiðim herþeyi alýpta kaçan...

Duvarlara resim olmuþ hüzünlü yüzüm,
hayat denen oyunda nede mutsuzum,
kabuðum kýrýlmýþ bitkin güçsüzüm,
taþ basýyorlar yetim omuzlarýma...

Kalbimi satýyorum dilenci rüzgarlara,
hiçbirþey söylemiyorum yalancý baharlara,
kilit vuruyorum sevgi yüklü bucaksýz baðrýma,
ateþ yakýyorum döþüme,çilem dolmuyor...

Engin diyorum tüm dünya ah yazýk diyor,
umuda giden her kapý yüzüme kapanýyor,
ellerim titriyor ciðerim kanýyor,

Bu garip hayatta ne yolcuyum ne hancý,
Hikayemi zehir eden bilsem hangi yalancý,
Bugünde böyle geçti yarýnlarda hep acý...

Sosyal Medyada Paylaşın: