Bu sabah güneþe gittim
Küçük küçük bölüp acýlarýmý
Geçtiðim yollara döktüm
Yolum kaybolursa bulamayayým kederi
Birazdan kuþlar bitirir hepsini
Eskiden acýmazdý þu yaným
Acýmazdým ya!
Dokun bak iþte tam þurasý
Ya senin!
Yara izlerin acýmýyor mu
Bendeki bu hal, hayýrdýr inþallah!
Aklýma gelmezdi
Hiç rastlayamazdým güneþin doðuþuna
Yaþlandým mý!
Uyanýyorum artýk sabahýn en erken vakti
Anýlar o vakit mi vuruyor adamý ne
Özlüyorum çocukluðumu
Yaþlandým ya!
Yaþlandýmsa yaþlandým ne var bunda
Ne yani þimdi sallanamam mý salýncakta
Yok daha neler!
Ýçimdeki çocukla birlikte
Daha dün gece çocuklar kadar þendim
Tamam itiraf ediyorum
Parktaki kýrmýzý gülleri ben aþýrdým
Prenses gibi aðýrladým saçlarýmda
Görmeliydin halimi
Haylaz çocuklardan yoktu farkým
Biraz da utandým
Sahi yaþlandým mý
Dur bir bakayým aynada yüzüme
Ama
Ne gerek var
Gönül odama girip seyretmek yetmez mi beni
Beni, seni, onlarý
Bak iþte, köy meydanýnda ip atlýyor
Deli kýz, ayaklarý topraða gülümsüyor
Yine çelik çomak
Sultan’ýn camýný da kýrdý, bu sefer kaçmadý
Biraz büyümüþ müyüm ne
Annem yine pencerelerde baðýrýyor
Kýzým ayýp büyüdün artýk
Dur anne
Büyümek istemiyorum ki
Bir dakika
Bir oyun daha söz gireceðim eve
Söz anneciðim, musalla taþýnda uslanacaðým
Nevim Karahan