Bizi En Çok Bize Benzeyenler Üzüyor

Günler geçiyor ve ben görüyorum ki
Beni en çok bana benzeyenler üzüyor
Islak gri bu sokakta yürüyen kendimde olmayan ben
Bunu bir kez daha gördüðüne gülüyor
Geriye kalan ne diye soruyorum yorgun her yanýma
Kýrpýþan kirpikler ve deli saçlarým
Kýzarmýþ iki yanak, yarým kalan bir dolu þey
El edilmiþ üç pencere çocuðunun neþesi
Kurumuþ açelya yapraklarý
Kaybolunmuþ köy yollarý
Dere yataklarý, göl kenarlarý
Gidilmemiþ üç beþ mekân
Görülmemiþ bir pano
Öpülmemiþ dudaklar
Günler geçiyor iþte ve ben anlýyorum ki
Beni en çok bana benzeyenler üzüyor
Merhabalar vuruyor en saf halimi
Nasýlsýnlar öyle kuru ki
Tahriþ ediyor körpelikleri
Öylesine anlatýlmýþ kýþ öyküleri
Saðanak yaþanmýþ aþklar seremonisi akþamüzerlerinde
Titremiþ serçe kaygýsý sözcüklerimizde
Görüþelim yineler öyle sahte ki
Tahrip ediyor yaþanmýþ güzellikleri
Hýzla geçiyor zaman ve þimdi anlýyorum ki
Beni en çok bana benzeyenler üzüyor
Bir garip doðuyor güneþ
Ýnsanýn kendine yabancýlaþtýðý aylarda
Bir tuhaf esiyor rüzgâr
Bir þey yapasý gelmiyor ya insanýn anlarsýn iþte
Omuzlarýndaki çöküntüye alýþýyorsun
Gözaltý morluklarýna, aynaya bakmadan geçen günlere
Yalnýzlýða alýþmak en kötüsü
Günler bir çýrpýda geçiyor ve görüyorum ki
Beni en çok bana benzeyenler üzüyor

07.05.09
Nadir










Sosyal Medyada Paylaşın: