Ay Işığı Prensesine...

gökkuþaðý gibisin
ben bir renk körü
bilmek kötü aslýnda renklerinin zenginliðini
bilmek ve görememek
hiç bilmeseydim o mavi denizlerin tuzunun tadýný
bu kadar damaðým kururmuydu düþünürken
öpülesi dudaklarýnýn sarhoþluðunu
sanki hiçbirþey olmamýþ gibi
ertesi sabahlara sarkarmýydý
yarýsý kullanýlmadan iade edilmiþ hayatlarýn
hep icinde kalan keþkeleri
uç uca eklenip sonsuzmuþ gibi
hep bir yerinde hata görürsün ya
düzeltmek istedikçe zaman geçer
ve en acýsýdýr
geçmiþteki yaralarýn kabuk tutmasý
yolup kanatsan bir dert
kanatmasan baþka
üstünde kafa yorsan dibe batarsýn
yukarý çýksan vurgun yer
hep bir yanýn eksik, diðer yanýn seni suçlar
sen kimseyi mutlu edemez
sesin kýsýlýr
içine gömersin
bunada eyvallah derken
yeni bir hayat filizlenir
sen yeni eyvallahlara mazeret ararken...

sen ay ýþýðý prensesi
sabah olmadan önce gitmesi gereken
zamanýmýz bu kadarmý dardý bizim
bir öpüþ, bir dokunuþ için bile acele ederken
yaþanýlasý her aný aklýmýzda saklayýp
yazmaya çalýsýrken
ne kadarýný oldurabildik istediklerimizin?
ne kadarýný öldürebildik korkularýn?
altýndan kalkamadýðýmýz icin
kaçmak en kolayýmýydý birbirimizden?
hiçbirþey olmamýþ gibi
seninle sabahýn bir yarýsý buluþmak için...
Sosyal Medyada Paylaşın: