bitişim
güneþimi sen boðdun ellerinde
yýktýn parça pinçik þimdi yüreðim
zaman yerle bir bana
gündüzüm gece ve her seferinde
anýmsadýkça titriyor ellerim
her gece düþümde bana uzak
yaklaþtýkça kaçarak
ve derinlerde boðarak soluðumu
tek alýþta
yaptýklarýný inkar ediyor bana uzak ben
bana yalan söylüyor
kabullenemedikçe zincirlerimle
zorladýkça kanýyor bedenim
kandýðý için sana
affedemiyorum bana uzaklaþan beni
ve seni
suçsuzluðumda infaz ediyorum varlýðýný
ellerimle boðuyorum
seni hatýrlatan sokaklarý caddeleri
binalarý ve akþamlarý sen kokan havayý
soludukça sýzlatan
yürüdükçe izini takip eder gibi yollarda
düþündükçe aðlatan
aslýnda hiç de unutulmayan
tek baþaramadýðým
inkar gören zihnimin asude konuðu
yalvartma
sonsuzlukta güzel yüzün
ellerim duaya açýk seni bekler
yakarýþlarým benimleysen güzel
bensizliðinde affedilmeyi bekler
insan affedemediðini de sever miymiþ!
çeksem halatýndan geçen yýlý
sadece seyre dalsam benliðimden koparak
nasýl bir yük verdin boynuma aðýr
altýnda ezilirken öfkem kahýr
gecelerim zindan olurken uðruna
bekleyecek yüreðim
yetiþir dizelerim hemen gelsin diyeceðim......
esra boyoðlu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.