güneþin doðusuna þahit olduðum
bir tepenin yamacýnda
düþüncelerime sahip çýkamadým
sabahýna vardýðým ýssýz gecede
gidip gelmeler yaþadým kendi içimde
saatlerce oturup denizi seyrederken
ölümü düþündüm kendi kendime
ölüm...
ne kadar kolay bu dünyada
soðukluðunu hep yakýnýmda hissettim
her saniye çýkmýyor aklýmdan
beni býrakýp gidiþin
yetim bir çoçuk gibi
düþlerim avuçlarýmýn arasýndan
kayýp gitti tutamadým
hiç bilmediðim acýlara sevk edildim
kaderime müdahale edemediðim
benim olamayan bu dünyada
yalnýzlýk denen gelip geçiçi çaresi olan
derde mahkum edildim
deva aramaya mecalim olmayan
bu dünyada...
vkeskin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.