mezarlar kazdým mezar üstüne, yinede beni örtmedi toprak... her yeni günde öldürdüm umudumu, sonum...sonbaharda dökülen öksüz yaprak...
dilenci bakýþýmda kederin izleri, kururmu sanýyorsun gözümdeki kan... acýmý yükledim daðlara kül duman oldular, ne anladýmki hergün öldüðüm bu hayattan..
hain zaman saçýma beyaz teller çaldý, aynadaki bu yüzü hatýrlayamýyorum... önce beni ayrýlýk,sonra yalnýzlýk yýktý, 27 yaþýmda ölümü yaþýyorum...
dur dünya bak bana dinle beni, engin okyanuslarda boðdum kendimi... iþte yazdým sana son þiirimi... oku aðla e birazda olsa anla... sonra yak beni,küllerimi rüzgara býrak... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.