arka penceremin neşesi

Hava soðuk
Gece karanlýk,hüzünlü ,ürkütücü
Þehir sessiz..
Hiçbir evin ýþýðý yanmýyor artýk.
Vakit çok mu geç yoksa?
Evden çýkmak istemiyor caným.
Dýþarýda senin izlerin ,sokakta ayak seslerin
Evde telefonun calýþý
Uzanmýyor elim radyoya
Telefonun her çalýþý heyecanlandýrýyor beni
Çýkmýyorum artýk arka tarafa.
Belki diyorum, hani belki,bir mucize filan,
Küçük bir kaçamak, masum bir bakýþ?
Ama nafile...
Yine hayal kýrýklýðý,yine ümitsizlik,yine sensizlik
Ve yýne sessýzlýk..

Yazý özledim.
Sýcak gecelerde seninle konuþtuktan sonra gelen ferahlýðý özledim.
Gülüþünü özledim, taklitlerini,
Perdenin ardýndan gizli gizli beni seyrediþini,
Geriden yaktýðýn lambanýn ýþýðýnda içtiðin sigarayý özledim.
Bir gölge olup camlarda bekleyiþini
Arka penceremin neþesini özledim
Seni özledim..
Yaz aþkým þimdi nerdesin?


esra kayaalp
2002

Sosyal Medyada Paylaşın: