Kaldýrýmlarýn terinde sürüklenerek baþ veren Sürgün yüreðimle yaðmurlarýn tokadýna giren Kýrýþýk bulutlarý dondurarak zihnime seren Gözlerim acýnýn balyozunda kalbimi parçalayarak ezen Solgun gölgenin sürükleyiþinde seninle gezen Hayallerimin çiçekleri koparak ellerimde kanlanan Ýstanbul’un kalýn bedenine kapanarak uzaklara eren Seni düþlerimin taraðýnda hayat elim olarak gören Seni dudaklarýmýn bestesinde hayat eþim olarak ören Bir derbeder yokuþlarda heyelanlar çöken ben Bir divane yakarýþlarda hýçkýrýklar söken ben
Þimdi ise yoksun, karanlýðýn perdesine kapanmýþ Yoksun kalan yüreðim dalgalarýn kucaðýnda Yoksul duran kelimelerim aðlayýþlarýn sarsýntýsýnda
Özkan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozkankaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.