Hayallerim ölür yýldýzlar sönerken gökyüzünde
Aþkýmý en dipsiz pencerelerden sallandýrýrým
Bakma sen bana deli dumrul kafam
Tanýmam gölgem kadar seni
Aðýrmýsýn ey hayat
Gözyaþýyla ýslanmýþ sokaklarda büyüdüm
Ruhumu dindirdiðim zaman içinde
Sustum ben de herkes gibi
Sýra bana da geldi
Kahýrmýsýn ey hayat
Solgun yüz resimleri çiziyorum tuvale
Bir bir sönmüþ bütün renkler
Boynunu bükmüþ ruhumdaki çiçekler
Yarýnlardan ümitsizce bitti umutlarým
Yalanmýsýn ey hayat
Çýðlýklarýmý vurdular asit kuyularýnda
Hiçbir kervan geçemedi yalnýzlýðýmýn kýyýlarýndan
Söndüremedi hiçbir iklim arzularýmý
Kaybolduðum hiçliklerde hiç olmadým
Yanmamýþsýn ey hayat
Þu yalan dünyada kimler yanar derdine
Huzuru istila edilmiþ gözyaþý gecelerinde
Bencil çocuk aðlamalarý kadar sahipsiz
Vurdumduymaz dünya banane derken
Vicdansýzsýn ey hayat
Çocuk düþüncelerimi hapsettiler yalanlara
Vurdular özgürlük güvercinlerini kanatlarýndan
Kime kaldý dün üstüne söylenen safsatalar
Yýkýlýnca üstüme üstüme þehirler, bölündü mevsimler
Talan mýsýn ey hayat
Kimine gurbet türküleri söylettin
Kimini boðdun çil paralara
Yavrular koptu candan aðladý analar
Yine yaþadýn sen anlamadý kimseler
Karmaþýksýn ey hayat
Þiþelerin dibinde bulandý beyinler
Sigara dumanýnda gözler sislendi
Ayrýlýk türküleri melodisinde her zar
Yaðlý urganlarda masum canlarla tükendi
Anlamsýzsýn ey hayat
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu