BUNU BEN YAŞADIM SİZ YAŞAMAYIN

Henüz yaþým onüç çýkmýþým gurbetellere yapayalnýz
cepteyok peþ para karným aç susuz çaresiz kalmýþým
bir parkta çimende uyuyakalmýþ orada sabahlaþým
uyandýðýmda yorgun bitkin boþ boþ etrafa bakýnmýþým

çöpleri karýþtýrýp bir ekmek parcasý bulmuþ sevinmiþim
iþ arýyordum yaþým küçük kimse istemiyor çalýþtýrmýyordu
son çare kahvehane orada yaþ falan dinlemiyorlardý
iþe baþaldýðýmda öyle sevinmiþ mutlu olmuþtumki

iþte böyle baþladý benim gurbet yaþantým çocuk yaþta
ne çocukluk bildim ne gençlik ne delikanlýlýk ben
hep çalýþtým ama boþ yerlerde meslek deðilki kahvecilik
hayatým viran ziyan oldu be caným kardeþlik

belkide benim kafam çalýþmadý belkide çok asiydim
ne ana ne baba ne büyük sözü hiç dinlemedim
hep isyanlarla kaçýþla gecti gitti bütün ömrüm
bak þimdi nerelerde kimlerle ne hallerdeyim

kimse yapmaz insanýn kendine yaptýðýný bunu öðrendim
öfkeyle kalkan zararla oturur ata sözüne önem verdim
þimdi çok sakinleþtim ama bir ömür öylece tükettim
sevgili gencler siz siz olunda büyüklerinizi sakýn üzmeyin
Sosyal Medyada Paylaşın: