parmak uçlarýnda yürüyerek, indin gönül merdivenlerinden... ve gönül kapýsýný, öyle bir hýþýmla çarptýn ki sarsýldým derinden...
bilmem kaç oda çarpý, dört duvar... þimdi bu hüzn-ü cehennem yerinden sana ucu yanýk, ortasý ve sonu yanýk, kül olmuþ mektuplar yazýyorum. okuman var mý azýcýk?...
Þerife Korkmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyife Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.