Ozan Arif’e…

Nerdesin?

Hayatta mýsýn ey Ozan Arif’im?!
Yurdunda yas tutuluyor!.. Nerdesin?
Durumu izaha aciz tarifim
Memleketin satýlýyor!.. Nerdesin?

Hani nerde ülkücünün efesi?
Duymak istiyoruz o yiðit sesi
Onun da mý zincirlendi nefesi?!
Ýdealler atýlýyor!.. Nerdesin?

Geziyor yurdunda kara bulutlar
Birer birer çekip gitti umutlar
Beþ bin þehit mirasçýsý bozkurtlar
Çakallara katýlýyor!.. Nerdesin?

Erkekler(!) geziyor fistanlar ile
Kesildi irtibat sultanlar ile
Dünkü düþmanýmýz sýrtlanlar ile
Bir yatakta yatýlýyor!.. Nerdesin?

“Ahde vefa var ya.. umuttu gardaþ
O umut ki bizi uyuttu gardaþ
Baltalar sapýný unuttu gardaþ”
Elle tüfek çatýlýyor!.. Nerdesin?

Deðirmeni döndürmüyor dönekler
Yarasaya döndü karasinekler
Yaylalarda nara atar inekler
Donkiþot’ça ötülüyor!.. Nerdesin?

“Susma gardaþ, ne kazandýn sustun da?
Evliyalar duasý var üstünde”
Duysun seni düþmanýn da, dostun da
Geçmiþimiz itiliyor!.. Nerdesin?

Eþek arýlarý bastý kovaný
Býrak balý, arar olduk soðaný
Olduk el âlemin þamar oðlaný
Haç, Hilâl’i kötülüyor!.. Nerdesin?

Haydi þöyle gümbür gümbür geliver
Gür sesinle perdeleri deliver
Soluyor umutlar, umut gülü ver
Yavaþ yavaþ bitiliyor!.. Nerdesin?

Cemal Gören
Ekim - 2001

Ozan Arif’ten…

Cemal Gören Kardeþime,

YAÞIYORUM..!

Yaþýyorum, hayattayým kardeþim,
Yaþýyorum amma ölü gibiyim,
Ne alevim kaldý, ne de ateþim,
Sönmüþ bir ocaðýn külü gibiyim...

Çok sað ol kardeþim yakýn görmüþsün
Bir destan yazmýþsýn kafa yormuþsun,
Nasýlsýn demiþsin, beni sormuþsun,
Aynen memleketin hâli gibiyim...

Doðru deðil tabi iþin bittiði,
Kýrk yýllýk emeðin boþa gittiði,
Ancak zelzelenin harap ettiði,
Sakarya, Yalova, Bolu gibiyim...

Anahtarý nasýl, nerden buldular,
Bir sürü piç, bahçemize doldular,
Yapraðýmý, çiçeðimi yoldular,
Sahipsiz bahçenin gülü gibiyim...

Baþbuð`umuz baþýmýzdan göçeli,
Baþýmýza çar-çakallar geçeli,
Ektiðimi hoyrat eller biçeli,
Divane gibiyim, deli gibiyim...

Hýþýma uðradým gardaþ hýþýma,
Derdimi vurmadým yine dýþýma,
Esip duruyorum kendi baþýma,
Kuþ uçmaz daðlarýn yeli gibiyim...

Dün belki indinde bir çok yavrunun,
Sembolü ben idim Borzkurt tavrýnýn,
Bugün artýk Baþbuð Türkeþ devrinin
Tedavülden kalkmýþ pulu gibiyim...

Bugünü gösterdim gören olmadý,
Feryadýma kulak veren olmadý,
Sýrtýmdan vurdular soran olmadý,
Ben biraz herkese dolu gibiyim...

Merak etme, çok yakýnda görürsün,
Nerde olduðuna karar verirsin,
Bu Ozan Arif`i sen de bilirsin,
Davamýn kölesi, kulu gibiyim! ...

Ozan Arif -- 23 Kasým 2001, Saat 02.45
Almanya, Bad Homburg v. d. H.
Sosyal Medyada Paylaşın: