Yalnýzdým... Yapayalnýzdým.. Duvarlarla yýllardýr arkadaþtým. Onlar dinlerdi derdimi, kederimi. Onlar kucaklar avuturdu beni... Ve bir gün. Tam yaþamdan koparken Bir el uzandý yüreðime. Sýcak sýmsýcak gözlerle Tatlý güzel sözlerle. Yok olan duygularým Kararan hayallerim Hayat bulmuþtu birden. Ýnanmak isterken bile Yüreðimin bir köþesinden ’Dur’ diyordu sinsi bir ses. ’Unutma aynýdýr herkes’ Yanlýþ olan neydi..? Zaman mý yoksa ben mi..? Yine de… Ýnanmak geldi içimden Ve inandým. Dost dedim gerçekten. Sonra... Gecenin kör karanlýðýndan Yükseldi bir haykýrýþ ’Yalan’… Artýk uyan. Sana dost...Sana yakýþan Ancak ’Yalnýzlýktýr’ … Ýnan. Sosyal Medyada Paylaşın:
SONimza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.