SEN GİDİNCE BEN ŞAİR OLDUM !
Sen gidince ben þair oldum !
Artýk duygularýmý sana deðil,
Kaðýtlara döküyorum.
Her gece içiyor,
Her gece aðlýyorum..
Göz yaþlarým sel aldýrdý her yeri,
Geceler sýrdaþým,gündüzler azabým !
Sensiz yaþamak,senin hayalinle olmak
Artýk kuru bir gürültü sanki..
Sen gittin ya insafsýz,
Ýnan ben,sen gidince öldüm !
Sen gidince ben þair oldum !
Artýk kimse bana senin gibi bakmýyor
Tanýdýklarým bile yabancý sanki..
Sabredemiyorum kimseye
Kýrýyor,atýyorum !
Ne dýþarý çýkýyor,ne evde kalabiliyorum..
Hiç bir þey caným istemiyor !
Yaptýðým tek bir þey var
O da devamlý içiyor ve seni yazýyorum.
Ýnan güzel gözlüm, seni ben hep özlüyorum !
Sen gidince ben þair oldum !
Hep sitem ediyorum gidiþine,
Hazmedemiyorum beni terk etmene !
Uyuyamýyorum geceleri,kýzýyorum kendime.
Devamlý bir þeyler yazmak geliyor içimden
Döküyorum içimi kaðýda defterlere !
Yazarken de iki kadeh atýyorum
Kahrediyorum sana ve kadere !
Ama küskün deðilim kimseye !
Sen gidince ben þair oldum !
Üzülüyorum ama fayda etmiyor
Gelmiyorsun ki geriye..
Hayatým büsbütün kararmýþ,
Bir o kadar da solgun ve durgunum !
Bel ki bir gün piþman olursun..
Bil ki o zaman senin deðilim
Unut ! Öyle biri yoktu, hiç olmadý derim.
Taþ basarým baðrýma,düþünmem seni
Üzülürüm verdiðim acýya kedere,
Bel ki kýrgýným ama " piþman deðilim ! " derim..
Hüseyin
21.07.2000 / 00:46
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜSEYİN FİNİKELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.