Kuraban oduðum yaradaným...
Çok güzel altý evlat verdi,
Yemedim yedirdim,
Giymedim giydirdim,
Aç kaldým okuttum...
Sonunda hepsi gelinlik kýz oldu.
Þu anda biri evde..
Ve.. hiçbiri mutlu olamadýlar.
Çünkü yürekleri tertemizdi.
Kötülük nedir bilmezler,
KÝmseye hainlik düþünmezlerdi,
Herkese yardým eder
Herkes tarafýndan takdir edilirlerdi.
Ve.. hiç biri mutlu olamadý.
Çünkü öðretmiþtim onlara,
Sana kötülük yapana sen iyilik yap,
Senden bir adým uzaklaþana, sen on adým git.
Eþine, annesine, babasýna ve tüm ailesine
saygýlý olmayý öðretmiþtim...
Ve... hiç biri mutlu deðil.
Çünkü Allah cc sevdiði kullarýna dert verir çektirirmiþ.
Ve... mutlu deðiller
Çünkü, eþleri kimi anacý, kimi yoz, kimi alkolik, kimi sinir hastasý..
Ve... Ýçlerinden biri mutlu olacaktý,
Onlarýnda baþka yerden kollarý kýrýktý.
Þimdi bir kýzým var.
Onuda korkuyorum evlendirmeye
Onunda kaderi ablalarý gibi olur diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.