Güneþe uzak bir gün daha… Havada rüzgarýn,yalnýzlýktan keskin uðultusu, Ve bedellerini ödeyemediðim sancýlý ayrýlýklar… Karanlýktan,yalnýzlýktan,ödenmeyen bedellerden kurtulamýyorum…
Benim sanki koca evrende hüznün emanetçisi, Benim birtek kalabalýðýn ortasýnda terkedilmiþ ihtiyar, Benim,benden en uzak,en düþman,en yabancý… Kendimden kurtulamýyorum…
Bir ormanýn en kuytu,karanlýk yerindeyim… Isýrgan otlarý var avuçlarýmda… Güzel bir çiçek alýyorum yerden,üstüne basmýþlar… Üstüne basýlmýþ yetimliðim var… Ve öksüz bedenimden kurtulamýyorum…
Dilimde ayný þarký,ayný ev ayný dünya… Farklý olan yalnýz benmiyim? Farksýzmýyým yoksa ottan taþlardan… Fukara hislerim,dökük gülüþlerim,ve çürümeye yüz tutmuþ yüreðim… Ayný anlardan,farklýlýklardan,sahte gülüþümden kurtulamýyorum…
Kýrýk aynamda eskimiþ çirkin yüzüm… Bu yaþlý gözlerimi gülüyordu birzaman… Fedakarýyým ömrümün,merhametin çocuðu.. Bu duygusal adamdan kurtulamýyorum…
Mezarlar görüyorum,üzerinde böcekler… Babamda toprak oldu,sýzlýyorum yürürken… En sevdiðim adamdý babam… Hiç tanýmadýðým,hiç öpmediðim,hiç koklamadýðým… O yüzden çiçekler ekiyorum bulduðum her topraða, Babam koksun diye, Ciðerlerime babam dolsun diye… Mezarlardan,babamýn o acý yokluðundan kurtulamýyorum…
Ne çok þeyi özlüyorum,ne çok yazýyorum,ve ne çok yaþyorum… ENGÝN rüzgarlara söylüyorum söylenmemiþleri… Dilimin ucunda yitip giden,dünde kalan sözlerimi… Ve keþkelerden,piþmanlýklardan,bu umutsuz umutlardan kurtulamýyorum… Sürgünüm,yorgunum,kýrgýným… Asýrlardýr kanýyorum… Kayýp giden sevdiklerimin yokluðundan kurtulamýyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kelâm İşçisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.