Zaman beni çýkmaza doðru itiyor. Her yol bana baþka bir soru soruyor. Nereye sapacaðýmý bilmiyorum. Zamaný nasýl kullanacaðýmý? Ne yapacaðýmý? Nasýl davranmam gerektiðini. Aynada artýk kimseyi göremiyorum. Benim bir yüzüm yok. Mum ateþindeki yüzüme bakýyorum; Donakalmýþ bir çift gözden baþka bir þey göremiyorum; Ben kayboldum, bulamýyorum kendimi. Nerdeyim? Bulamýyorum… Göremiyorum artýk gözlerimdeki ýþýltýyý Ben kayboldum… Ve göremedim onun gözlerindeki ýþýltýyý da Artýk yoktu onun gözlerindeki ýþýltý. Þehvetin ateþi her yanýný sarmýþtý. Tutku bütün vücuduna hakim oldu. Tutku bütün ruhuna hakim oldu. AÞK tutku’ya yenik düþtü… Benim aþkým þehvetin yükselen ateþiyle söndü. Gördüm ki benim aþkýmýn her yanýný tutku sarmýþ. Gördüm ki benim gözlerimi kör eden AÞK Gördüm ki benim aþkýmýn gözlerini kör eden TUTKU…
Sosyal Medyada Paylaşın:
portia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.