Önce gözlerimiz konuþurdu,bazen manasýz.. Bir ýþýk parlardý yosunsu gözlerinde Gözlerine baktýðým zaman. Yavaþça baþýný eðerdin, Saçlarýnýn gölgesi düþerdi kardan ak alnýna, Pembemsi güller açardý ay yüzünde,
Usulca yaklaþýr öperdim,koklardým içten içe. Bir tufan kopardý yüreðimde, Bir sel olur taþardý yataðýndan Þimþek olur kalýrdý gözlerim.
Aylar,günler geçmiyor senden uzakta, Hüzünlerim koralev olur,uyku tutmaz gecelerimi. Siðaramýn dumanýyla adýný yazardým tavana Resmini çizerdim buðulu camlara, Uzaklarda okunan sabah ezanýna dek.. Biran gözlerimi kapar.., Yaradandan seni niyaz ederdim bin dua ile, Sonra bir sabah daha baþlardý sensiz, Hüzünle dolardý yaþlý gözlerim.
Gün oldu býraktýk bakýþlarýmýzý, Ellerimizle konuþur olduk. Bembeyaz,yumuþacýktý ellerin, Ürkek bir kuþ gibiydi avuçlarýmda. Okþadýkça mutluluk hayallerine dalardým, Mayýs coþkusu gibi kan damarlarýmda, Gökten bir yýldýz kayýp giderken, Yüreðimdeki titrek mum alevi yanýp sönerdi.
Þimdii..konuþan kalemim oldu artýk, Mazide kalan anýlar,hazan yemiþ yapraklar gibi yerlerde. Biliyorum SENLÝ sabahlar yok artýk, Güneþin ýsýtmayacak artýk kaskatý yüreðimi, KAHIR MEKTUBU okur þimdi yaþlý gözlerim.
02.04.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.