Suçun yok senin güzelim
Zor biriyim ben…
Umutlarýnýn kanatlarýna takýlýp
Gönül fedaisi bir yürekle
Duygularýmýn ardýndan koþup
Sevdamýn esiri olmuþum
Suçun yok senin güzelim
Suçun yok…
Ýnan ki hiç suçun yok
Ben, zor bir adamým…
Çok acýlar gördüm senden önce
Bir umutla sana yöneldim
Sevgimin mabedi yapacaktým aþkýmý
Ve ömrümün kalan kýsmýný
O aþk mabedinde
Aþkýmla dolduracaktým
Seninle yaþayacaktým
Olmadý be güzelim olmadý…
Bir yerde yanlýþ yaptým
Hesabým tutmadý
Sevda hanem zarar gördü…
Aþk mabedim depremde yýkýldý
Gönül evim acýlarla tutuþtu
Yanýp kül oldu…
Ýþte bu feryadým ondan,
Bu ateþli sözler oradan…
Ören yerlerinde
O taþ duvar harabelerde
Sana olan sevdamý saklýyorum…
Her taþ þekline,
Her taþ oyuðuna,
Kemerlerin kývrýmlý yerlerine
Sütunlarýn düz çizgilerine,
En ücra yerindeki girinti çýkýntýlarýna,
Sanki bir sembol gibi,
Aristotales (Aristo)’ in þifreli bir
Cebir formülü gibi,
Senin adýný,
Sana olan senin sevdaný,
Sana olan senin aþkýný,
Gizliyorum…
Sakladýðým her formülün
Sembol iþaretinde,
Bir ömrün sevdasý uyuyor artýk…
Dilersen var git,
Git, o gizemli yerleri
Tek tek incele, araþtýr,
Okumaya çalýþ, anla…
Mutlaka çözersin,
Çözebilirsin eminim bundan.
Çünkü o, oradaki gizemler,
Senin de sevdan…
Belki de,
Umursamadýðýn aþkýna adanmýþ,
Ömrünün taa kendisi…
Sana baþtan söyledim,
Söyledim sana güzelim,
Zor biriyim ben…
Sen kendini suçlama,
Gönüle feda edilmiþ bir yürekle,
Kanadýna takýlýp umudumun,
Kapýlmýþým o yolun esrarýna,
Esiri olmuþum o sevdanýn…
Bir kez daha söylüyorum,
Suçun yok senin güzelim
Suçun yok…
Ýnan,
Ýnan ki hiç suçun yok.
Zor bir adamým ben.
Tüm suç benim…
Seni sevmenin,
Sana aþýk olmanýn,
Sevda türküleri yazmanýn,
Aþkýna tutku ile baðlanmanýn,
Tek suçlusu,
Ama tek suçlusu benim…
Ýnan güzelim,
Ýnan ki güzelim senin bir suçun yok,
Asýl suçlu benim…
Zor bir adamým,
Onun için suçluyum.
29. 04. 2008
Suat TUTAK
Saat: 23.10