Söz bitti...

biliyorum
ben ne kadar suskun kalsamda
içime atsamda soyleyemediklerimi
ve sen giderken
kal demesemde
bir gün geri geleceksin

belki teninde bir yabancýnýn parmak izleriyle
belki gözlerinde baska öpüþler
aklýnda baþkasýnýn kafiyeleri
dudaklarýnda büyük okyanuslarýn tuzu
elinde baþkasýnýn eli
ama biliyorum
bir gün mutlaka geleceksin

hiç vazgeçmeden
unutmadan beni
belkide o kadar isteyipte
unutamadan
yine bana gelip
seni tutmamý bekleyeceksin
aylardýr yaptýðýn gibi
sonraki aylarda
yapacaðýn gibi
baþka sevdalarýn seyrinde olsan bile,
aklýn benim gözlerimde...
gözlerim,
baktýðýn yerde
deðilse eger
ben olmamýn ne anlamý kalýyor
özlediðin
aramasýný beklediðin,
aramadýðý icin canýnýn yandýðý...
nefes alamadýðýn,
her gece yalnýz
baþýný yastýða koymaktan...
ben diye karanlýðýn icinde
nefes nefese kaldýðýn
ben deðilim diye deðil
seni arýyamadým diye
bana küfretmelerin
belki de isyankarlýðýna en geçerli açýklamalarýn
benim yokluðum...
varlýðým azaldýkça içinde
durmadan yüzüne kapattýðýn
benim telefonlarým

ne kadar basitti deðil mi?
peynir ekmek gibi
bir ses vermek
biraz sevgi
biraz özen
biraz ben kokusu
biraz sensiz kalmanýn acýlý tortusu
boðazýma takýlan...
ne kadar basitti degil mi?
ucuz bir aþký
sýradan bir kaç saate paylaþtýrýp
sonra elimize alýp patlamýþ mýsýr dolu tabaklarý
karþýsýna geçip izlemek
ve yaklaþtýðýnda seni öpme zamaný
gozlerinin içine bakýp gülümsemek
ve öperken seni
baþka tanrýnýn çocuklarý gibi
baþka bir cennetin
bahçesinde açmak gözleri...

dediðin gibi
birbirimize yetemeyecek kadar azdýk biz
ne sana yetiyordu nefesim
nede sen bana açabiliyordun bütün pencerelerini
ve bitmeyecek kadar fazlaydý sabrýmýz
baþtan bir kayba meyilli
mazeretlerden baðýmsýz
söz biterken içimizdeki
senin acýyan yüreðin
benim kanamalarýmýn bir türlü durmayýþý
senin hüznünden ýsýrýp dudaklarýný
içine saldýðýn gözyaþlarýn
benim bir türlü aðlayamadýðým için
olur olmaz herseye kahkahalarým

söz bitti
bu olan biten
eski siyah beyaz bir filmi
renklendirip, üstüne ses ekleyip
yeniden vizyona çýkarma çabalarým
aslýnda dokunmak istediðim
senin incecik dudaklarýn
iç çekip durduðum
dokunabilecek kadar uzun olmadýðý için deðil kollarým
yeteri kadar kalmayan zamaným...

söz bitti
aklýmdan geçen
pembe ojeleriyle salýnýp duran bir kadýnýn
kollarýnda kapamak gözlerimi
tadýný çýkartýp
biten bir ömrün
umursamazlýðýnýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: