Sevgiliye Mektup

Sevgilim,
Sen gittin ya,
Yürek döndü kasýrgaya
Senle yaþananlar toz duman oldu.
Ama kasýrga durunca her þey kendi yerine kondu.

Hani gözlerime bakar,
Ellerimi tutar,
Karanlýða inat parlayan gözlerinle sevdiðini söylerdin ya ...
Hani her kavganýn ardýnda,
Yolunu kaybetmiþ bir çocuk gibi,
Çaresizliðe düþmüþ gözlerin bende dururdu ya...
Baðrýþlarýn olacaðýna inandýðým yerde,
Hüznün sardýðý acýyla dolup,
Senin omzunda bulurdum ya baþýmý...
Ýlgiye muhtaç halimle,
Hep senin dikkatini kendi üzerime çekmeye çalýþýp çocuk olurdum ya...
Ellerin ellerime deðdiðinde içim yanar,
Ýçimdeki çocuk daha da sarmak isterdi ya seni...

Hiç görmek istemedin di mi sevgimi?
Hiç sevmek istemedin beni!
Baðlanmak tutsak olmak istemedin bana!
Neden sevgili...Neden?
Sevgim mi çok geldi yoksa
Umursamaz hallerin bundan mý bana
Offff...
Yine baþladým atýp tutmaya
Kusura bakma sevgili
Kusura bakma...
Seni senden çok sevdim galiba...
Sosyal Medyada Paylaşın: