Her cefama uyar olsan, iltifatla anýlsan. Küheylanda eyer olsan, sana lüzum yok artýk. Yirmi sekiz ayar olsan, ödül diye sunulsan, Dünya malý deðer olsan, sende gözüm yok artýk...
Yüreðime akýþýnla savrulduðum tufanda, Aþka tuzak bakýþýnla meftun ettin bir anda. Zulme kýna yakýþýnla övündüðün her yanda, Yedi düvel bu cihanda tadým-tuzum yok artýk...
Ne zaman ki bitti derdim, yeni baþtan baþlattýn, Ter temiz bir yürek verdim dört bir yandan kuþattýn. Candan sevdim, kanat gerdim, parmaðýnda oynattýn, Her notama zehir kattýn, gönül sazým yok artýk...
Bundan böyle anma sakýn, unut seni seveni, Sen kendine baþka bakýn, boþ ver feryat edeni. Harbeyledin akýn-akýn bizar ettin sen beni, Sildim olup bitenleri, senle mazim yok artýk...
Reva mýydý bunca çile, aþk maðduru suçsuza? Kör olasý talih bile, yandaþ oldu haksýza. Senin gibi kurnaz ile, laf anlamaz arsýza, Ýflah olmaz hayýrsýza, baþka sözüm yok artýk...
Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARÝ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yesari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.