Geçti ömür boþ boþuna,
Vaz geç gönül bu sevdadan.
El çek benden, git iþine!
Yaþayan bir hiç olmadan,
Kendine gel, geç olmadan...
Yalaný var, dolaný var,
Yarý yolda kalaný var.
Rezil-rüsva olaný var!
Kirli bohça açýlmadan,
Kendine gel, geç olmadan...
Yetmedi mi ey muhannet?
Her attýðýn tam isabet.
Eden bir gün bulur elbet!
Baþa durup seçilmeden,
Kendine gel, geç olmadan...
Civaný var, namerdi var,
Hem dermaný, hem derdi var.
Çakalý var, aç kurdu var!
Kesilmeden, biçilmeden,
Kendine gel, geç olmadan...
Sen bir garip Yesari’sin,
Kainatýn beþerisin.
Semavattan içerisin!
Dört olur mu, üç olmadan,
Kendine gel, geç olmadan
Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARÝ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.