RUBAİLER

Ýnle artýk ey þafak, korsuz zamanlar yandý bak
Gözlerim hep yýðdý cevher, zor zamanlar dondu bak
Aþka gelsin akþamým, neyden mâtemler çýkmasýn
Kalbe artýk þevkle, bülbüllerle güller kondu bak

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )

Yaktým hemen közümle, yürek yüklü þiirler
Hüzzamlarým duruldu, uçup gitti zehirler
Gül neylerim çaðýrdý, sükût þarkýsý birden
Meltemlerim çoðaldý, beyazlandý þehirler

( mef û lü / fâ i lâ tü / me fâ î lü / fe û lün / )

Çaðlýyorken kor sabahlar, güllerim kor raksta hep
Bahçelerden meþk sýzarken, bülbülüm nur raksta hep
Aðlýyor deryam, yanar harmanlarým, aþk bulmuþum
Damlalar cevher olurken, gözlerim zor raksta hep

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )

Aðýt bitsin gönül, vuslat tutuþsun nur yüreklerde
Elem bitsin gönül, maksat tutuþsun nur çiçeklerde
Ezilsin katranýn zor dengi, yansýn mevsimim korla
Zehir dinsin gönül, köþkler tutuþsun nur dileklerde

( me fâ î lün / me fâ î lün / me fâ î lün / me fâ î lün / )

Bir dilek titrer zamansýz, dilde közler gülþeni
Bir hayat titrer dumansýz, kýþta yazlar gülþeni
Irmaðým çaðlar köpüksüz, neylerim nur yaðdýrýr
Kor yürek bir kasra dönmüþ, þevkle gözler gülþeni

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )










Sosyal Medyada Paylaşın: