Ve kadýn yudu ellerindeki kiri, kýldý namazýný
Sokaða düþtü gözleri
Gözlerinde akasyalar, cennet gülleri
Sýktý gözlerini, sýktý ruhunu kadýn
Yaðlý urgan vurdu sabahlara
Dað baþýna dayadý gözlerini
Yazmasýný vurdu yere isyanlarýný dolayýp
Ve Yakup oldu kadýn, utandý yedi cihan peygamberleri
Savurdu, Mikail gibi sabahýn ýþýklarýný
Ve kadýn, yüzyýllardýr doðurduðu topraða
Bir zerre daha attý bedeninden
Ölüm patladý çýðlýk tüm rüyalarý patladý beyninde
Bir baþýna çattý kaþlarýný yüzünde asýrlýk analar
Yüzünde asýrlýk yavrularý doðurdu
Çattý ihaneti çattý sefilliðin mezarýný
Ve kadýn akýttý yokluðu kalbine
Aynalarda yüzünü öldürdü, parçaladý
Bin günah sýçradý her yandan
Ve kadýn hülyalarýný koydu göðsüne emzirdi
O kadýn
Ýçimde doðdu bu sabah gözyaþlarýyla
Ve savruldu yedi düvele utancýmla